Persoonlijkheidsstoornissen zoals geclassificeerd in DSM‑5 komen veel voor bij kinderen en jongeren. Beperkingen zoals een matige betrouwbaarheid, stabiliteit en specificiteit van categoriale DSM-5-classificaties zijn problematisch voor vroegtijdige signalering van persoonlijkheidsproblemen en onderstrepen het belang van een dimensioneel perspectief.
De auteurs pleiten in deze bijdrage voor een ontwikkelingsgericht, dimensioneel en persoonlijk perspectief op persoonlijkheidsproblematiek, met oog voor de context, het levensverhaal en de sterke kanten van de jongere. Zij bespreken empirische resultaten die betrekking hebben op de rol van persoons- en omgevingskenmerken bij het ontstaan van persoonlijkheidsproblematiek.
Daarnaast presenteren ze een integratief dimensioneel model op grond waarvan het ontstaan van persoonlijkheidsproblemen vanuit een ontwikkelingspsychopathologisch perspectief kan worden begrepen. Ten slotte bespreken ze hoe dit model aanknopingspunten biedt voor een dimensionele diagnostiek van symptomen, persoonlijkheidstrekken en persoonlijkheidsfunctioneren.
Lees hier het volledige artikel, auteurs MSc Nagila Koster, Dr. Paul T. van der Heijden, Dr. Odilia M. Laceulle, Prof. dr. Marcel A. G. van Aken
Dit artikel maakt deel uit van het themanummer Kind & Adolescent nr. 1 Vernieuwingen op het gebied van Psychodiagnostiek.